پنگوئن هی میرفت ‌و می اومد و می گفت : پس چرا نمیخوابی ؟! چشم هامو به زور می بستم و میگفتم دارم میخوابم . دوباره می اومد و میگفت : تو که هنوز بیداری . چشمامو نمیتونم ببندم در حالیکه به طور معمول باید الان غش کرده باشم وقتی فردا هم از صبح خروس خون باید بیدار شم . اعصابم یک چند ضلعیه که از تمام اضلاع و گوشه ها آسیب دیده . سرکار ، تو خونه ، با مامانم ، با همسرم .. دیگه مونده با بقال سر کوچه هم درگیر شم . سر شبی میخواستم بشینم گریه کنم . یعنی یهو احساس کردم وسط همون چند ضلعی ام و اضلاع هر لحظه دارن کوچیک و کوچیکتر میشن و منم به زودی اون وسط له میشم . فکر میکنم برام یکم زیادیه این اوضاع . بعد شروع کردم به پیغام دادن به ز . رگباری پیغام می دادم و ویس می فرستادم و براش تعریف میکردم که همه ی دنیا چطوری کمر همت بستن دهن و دماغ و همه جای من و سرویس کنن !! اون طفلک هم سعی میکرد پا به پام جواب بده . آخر سر زدم روی آخرین وویس ام . داشتم کر می شدم ! ازش عذرخواهی کردم که اینقد با صدای بلند دارم حرف میزنم و اون گفت میدونم اعصابت خورده . بعد از دو ساعت جیغ جیغ کردن ، گفت حالا فردا بریم غیبت کی و بکنیم ؟! گفتم نگران نباش من هنوز تخلیه نشدم ! فکر کن پاشی نهار بری با دوستت بیرون بعد مجبور بشی بشینی پای غر زدن ها و داد و بیدادهاش ! 

الان هم با همه ی دنیا قهر کردم و اومدم تو اتاق و چراغ خواب رو روشن کردم و زل زدم به سقف و امیدوارم امروز تموم شه . با یک سرعتی بیشتر از روزهای عادی . یا به من یک چیزی تزریق کنن که تا فردا ترجیحا نهار ! چیزی نفهمم . 

از جایی که الان هستم به هر طرف نگاه میکنم انگار یک پتک میخوره تو سرم و صدای خورد شدن اعصابم رو حتی می شنوم ! صدایی مثل شکستن و هزارتیکه شدن یک بلور . تنها نقطه ی روشنی که اطرافم میبینم نهار فرداست و تنها فرد روشنی که تصمیم نداره من و پاره کنه ز و دیگر هیچ . جدا هیچ ... عجب زندگی زیبایی !