دردسرهای اینستاگرامی

اینکه اینستاگرام یک روانیه زبون نفهمه و به هوای سیو کردن فعالیت هام دوباره به اکانتم وارد شد و بعد هم گفت هفته ای یک بار فقط میتونی دی اکتیو کنی موضوعی غیرقابل بحثه.  موضوع قابل بحث رفتار منه که یکی از فعالیت هام اینه که یک استوری از پنگوئنم بگذارم و تا بیست و چهار ساعت پاسخگوی احساسات و ری اکت ها و کامنتهای دوست و آشنا باشم. 

امروز یکی از دوستانم گفت:  قشنگ حال می کنیا!   

هرچی به خودم نگاه کردم هیچ حالی در خودم ندیدم به جز اینکه تلاش می کنم با همه ی سختی های بزرگ شدنش ، از لحظه هایی که می گذرند لذت ببرم که البته خیلی وقت ها هم سختی ها غلبه می کنند و هیچ لذتی هم نمی برم.  آدم این همه بدخوابی و  فراموش کردن خودم نبودم و خب معلومه که برام سخته. 

به حمدا.. و المنه فردا یک هفته تمام می شود و من هم گورم را از آن گور به گور شده گم می کنم و همه چیز گل و بلبل می شود.