سلام بر دهه ی جدید
برای دومین بار در زندگیم رمز ایمیلم رو فراموش کردم و درحال فحش دادن به تمام جنبندگان عالم از جمله خودم هستم . اصلا خودم را در خیلی شرایط درک نمی کنم و یکی از همین شرایط زمان انتخاب پسورد است . اصلا نمی فهمم در مغزم چی میگذرد و چی را به چی ربط می دهم و ازش پسورد می سازم که اینقدر دور از ذهن است که بعدا در ذهن خودم هم نمی ماند . گزینه ی ریست پسورد هم خودش عالمی دارد . یاهو ازم می خواست پاسخ سوالی را که ده سال قبل ترش دادم را بدانم ، با همان مدل فینگلیشی که نوشتم و واقعا این ها آدمیزاد را چی فرض کردند ؟! هر موجود زنده ای در عالم در طی ده سال مغزش دچار هزار نوع تغییر می شود . جیمیل البته سیستم منطقی تری داشت و در ابتدا یک کد به شماره ام فرستاد ، سپس یک کد به شماره ی دومی که وارد کرده بودم فرستاد و به نظر من دیگر بس بود ولی جیمیل ول کن معامله نبود و می خواست یک کد هم به ایمیل پشتیبانی که وارد کرده بودم بفرستد . همان ایمیلی که ده سال پیش رمزش را فراموش کرده بودم ! مسخره نیست واقعا ؟!
به نظرم خدایان یاهو و جیمیل در حال فرستادن وحی به من هستند و اصرار دارند میان مقاطع مختلف زندگی من با یک ایمیل جدید و درنتیجه قطع ارتباط با همه ی آدمهای ایمیل قبلی و ایجاد ارتباط و زندگی جدید فاصله ی روشنی بیندازد . اما اینها واقعا آدمیزاد را چی فرض کردند ؟! آدمیزاد به یک سنی که می رسد دلش می خواهد بنشیند و با هرآنچه ساخته و دارد مثل شراب جا بیفتد . یا حداقل آدمیزادی مثل من اینطور دوست دارد . فراموش کردن پسورد جیمیل یعنی قطع ارتباط با هزارتا چیز و دوباره از نو پیدا کردن همان هزارتا چیز و شاید این موضوع در بیست و شش سالگی ام چالش چندان بزرگی نبود ولی حالا هست . و از همه اندوهبار تر اینکه می دانم رمز جیمیل را هیچ وقت پیدا نمی کنم . می دانم دیگر هیچ وقت تلگرام را نصب نمی کنم و احتمالا هیچ وقت اکانت ایسنتاگرام را اکتیو نمی کنم .
به آیات وحی شده به خودم احترام می گذارم . سلام بر ایمیل جدید .
