خواب دیدم برف باریده . یک دنیا . صبح بیدار می شوم و نمی دانم باید چکار کنم . دیشب مسواک نزدم ! یک در هزار بار هم این اتفاق نمی افتد . می روم که مسواک بزنم . می بینم حتی انرژی ی زدن آن دکمه را ندارم تا مسواک لطف کند و دندان هایم را بشورد!  نگاهی به برنامه هایم می اندازم . فردا قرار بود با دوستم برویم پارچه بخریم و مانتو بدوزیم . کاری که هیچ وقت توی زندگی ام نکردم . می خواستم پارچه ی آبی بخرم . آبی یخی . رنگ یخ های قطبی وقتی ذوب می شوند . با هم صحبتش را کرده بودیم . کنسلش می کنم . باید بهش بگویم چرا چون بالاخره می فهمد و بعد از دستم ناراحت می شود اما نمی توانم . وقت لیزر داشتم . کنسلش می کنم. دکترم گفت دو هفته ی دیگر که کبودی صورتت خوب شد بیا میکرونیدلینگ! این دیگر چه کوفتی است؟! کنسلش می کنم . حقوقم واریزشده . نمی توانم کار بکنم . مبلغم را بالا می برم . بعید می دانم قبول کنند . کنسل شده می دانمش . یک شال آبی سفارش دادم که پایینش مروارید داشت . سفارشم را کنسل می کنم . قرار بود سه شنبه برویم استخر . کنسلش می کنم . به هر دری میزنم کلاس آلمانی را نمی توانم کنسل کنم . حتی تصور کلاسهای الف ب و انرژی ای که از آدم می گیرد می ترساندم . برایم غیرقابل تحمل است . خودش را می گویم ! کاش می‌شد یک‌جوری بپیچانمش .

برای اولین بار در زندگی ام حرف‌هایی از زبان خواهرم می شنوم که اصلا بهش نمیاد . حرف هایی مثل اینکه : بیا مثبت فکر کنیم ، انشالا چیزی نیست ، فلانی گفته چیزی نیست ، خودش گفته اولین بار بوده شاید واقعا غذا خوب نبوده . من یک چیزهای لعنتی ای را می دانم و نمی توانم اینطوری فکر کنم .

تمام تماس های تصویری را یک جوری جواب نمی دهم: الان بیرونم، الان بچه خوابه، الان داریم غذا میخوریم ، الان داریم میریم حموم . نمی خواهم بهش بگویم . همین دیشب پیغام داده که دلم برایتان خیلی تنگه . از دیشب تا همین لحظه لب به چیزی نزدم و دندان هایم را هم مسواک نکردم ! تاریخ قابل ثبتی است برای خودش .

نمی دانم باید چکار کنم . هیچی نمی دانم .تنها چیزی که می دانم این است که باید بروم  پیش دکترم . بعد بنشینم و بگویم : اون سال امید داشتم اما حالا هیچی ندارم . چکار باید بکنم؟!

چه غروب بی رحمی . من را یاد سال‌های دوری می اندازه که گاهی فکر می‌کردم اگر اتفاقی برای مامانم بیفتد یک کاری می کنم آن اتفاق برای من هم بیفتد ...