یادمانه

اگه از من بپرسن کی تو این موسیقی پاپ ایرانی تباه شد جوابم کوروسه! علت فنی و تخصصی هم ندارم ! صرفا چون هرزمان آهنگ های قدیمی اش رو گوش میدم حالم خیلی خوب میشه و دلم می‌خواد که با همون فرمونی که داشته می رفته ، می رفته و متوقف نمیشده . گاهی به این فکر می کردم اسم پنگوئنم رو بگذارم یاسمن به خاطر اون آهنگ یاسمنش!  اما مطرحش هم نکردم چون یاسمین اسم یکی از آشناهاس که شب عروسی ما دنیا اومده و ما به شکلی عجیبی اونو بچه ی خودمون میدونیم! و حتی از الان تصمیم گرفتیم برای عروسیش چی براش بفرستیم !! 

راستش از دیروز افتادم دنبال اینکه چرا من اینقد روی این بشر کراش دارم ؟!

من بچه بودم که اینطوری نبود . ما هر آخر هفته یک گردان مهمان داشتیم  و اگر مهمان نداشتیم یعنی خودمان جایی دعوت بودیم . آخر هفته ی تنهایی اصلا معنی نداشت . غروب جمعه؟؟ من معنیش رو نمی دونستم  ! حالا سالهاست که ارتباط من با اون آدم‌ها شده سالی یک بار در عید دیدنی ها . اون هم اگر حوصله کنم و برم . اون سالها وقتی پدرم میگفت امشب شام کباب میگیریم من می مردم از خوشحالی نه به خاطر کباب . به خاطر اون نوشابه های شیشه ای کوکا ! به خاطر اینکه پدرم می نشست بالای سفره و همه چیز امن بود . همه چیز به شکل ایده آلی خوب بود . جای کسی خالی نبود . کسی بیمار نبود . کسی غصه نداشت . کسی افسردگی نداشت . کوروس هم بود با اون اندی که اساسا پرت و پلا بودند ولی نمی توانستی نریضی وسط و بری توی فاز افسردگی ! حس خوب اون سالها اینقدر توم قویه که هنوزم کوروس با پرت و پلاهاش حالمو خوب می کنه . به این صورت که : فردا با هم میریم سفر / از همه دنیا بی خبر / با هم میریم ماه عسل / بیدار می مونیم تا سحر !! همینقد مسخره بازی ! همینقد فانتزی !