دیروز یک مسیر جدید را پیش گرفتم . از دو تا پل رد شدم و رسیدم به شهر کناری مان . بعد افتادم توی یک کوچه ای که دلم نمیخواست از آنجا بیرون بروم . حاضرم بودم همانجا یک خونه داشته باشم و تا آخر عمرم همانجا زندگی کنم و بر میل بی انتهایم به تغییر و تنوع غلبه کنم . کوچه ی باریکی بود با خانه های یک طبقه و سقف های شیروانی و حیاط های کوچک مقابل درها و پنجره های قدی و یک آرامش و سکوت بی انتها . باران هم شده بود تیر آخر جذابیت آنجا . آخر کوچه رسیدم به کلیسای شهر که آجری رنگ بود و با کلیسای شهر ما خیلی فرق داشت و بلاخره وقتی به خودم آمدم دیدم گم شدم ! خدا می داند چقدر همه این روزها و یک سال اخیر خدا را بابت بودن‌در این عصر و وجود تکنولوژی شکر کردم . بلاخره با گوشی ام فهمیدم کجای دنیا هستم اما هرچه گشتم راهی که از آن آمده بودم را پیدا نکردم و تنها چیزی که پیدا کردم یک رودخانه بود که رنگ آبش هم رنگ آبِ رودخانه ی نزدیک خانه ی ما بود پس همان را گرفتم و رسیدم به خانه . آن گم شدن تنها گم شدن‌ِ لذت بخش ترین زندگی ام بود .
شب که انیمیشن soul را دیدم کمی از “توی حال خوردنم” بابت فیلم ناگهان درخت جبران شد . دیدن این انیمیشن باعث شد برای اولین بار به نزدیک ترین دوستم حسادت کنم که در زندگی اش فرصت دارد در این زمینه کار کند چون هرچه فکر کردم چیزی را پیدا نکردم مثل انیمیشن که در آن بتوانی اینطور مفاهیم انتزاعی را نشان بدهی . حتی نوشتن از این چیزها هم سخت است .
امروز اتفاقی ( و واقعا خیلی اتفاقی ) یک نقد دیدم از این فیلم که در آخرش جمله ای از هایدگر آورده بود که درخشان بود :
“خود مرگ به عنوان یک رخداد از نظر فیزیکی ما را نابود می‌کند اما ایده ی آن ما را نجات می دهد.”
خلاصه این آلمانی هم جمله های قشنگی می توانند با این زبان منطقی شان بگویند .
امروز هم مثل دیروز ابر بود و دیگر هیچ اما من متوجه شدم آسمان ابری هم درجات مختلفی دارد و به نظرم باید در آلمانی کلمات مختلفی برای آسمان ابری باشد . امروز ابری ترین شکل آسمانی است که دیدم . از صبح انگار که دم غروب است و آسمان هم یک پارچه ابر . احتمالا برای باران هم اینجا کلمات مختلفی باشد مثل انگلستان چون مثلا باریدن امروز هم با بقیه ی روزها فرق داشت . در زبان آلمانی که معلوم نیست کی بتوانم چیزی بشوم اما در شناخت آسمان ابری و باران و شراب قرمز و گم شدن و پیدا شدن و مالیدن ! دارم یک چیزی می شوم !