ر ( یعنی چند تا اسم ایرانی با ر هست ؟! اینه که دمتون گرم با انتخاب اسمتون! ) میگه :

ماه دیگه تولد منه . شما نمیاین ؟! 

همه هم اونجا هستند . 

دلم لک زده برای همه ی اون جزییات . برای اینکه مسخره بازی اونجا ته نداره و تنها جاییه که از مسخره بازی احساس بیهودگی نمیکنم . یادم میاد که پارسال آخر شبی خانواده ی دایی اش گفتن میخوان شام مهمونمون کنن . عین میکروفون و گرفته بود و می گفت : 

دوستان همین الان مطلع شدیم که خانواده ی خیری شام امشب رو تقبل کردن .حضور شما باعث شادی روح مرحوم و بازماندگان است . وسایل ایاب و ذهاب هم دم در مهیاست . همهمه ی خنده ای راه افتاد . 

به همسرم گفتم :‌ قبول نمیکردین .. زشته بابا .. و اونم گفت :‌دیگه حالا که زنگ زدن . 

نمیدونم کی یه آهنگی از معین میذاره .اون کِلی که اول آهنگش میزنه مسخره بازیم رو بیدار میکنه . یعنی اون که میگه بیا تا عطر موهات باز دوباره به تنم جون بده  به یاد قدیما که مسخره بازی نبود و این بخشی از تکنیک رقص بود با لرزندون تمام وجود خودمو نقش زمین کردم . همه خندیدن . ازون حالا که سالی یک بار از تو آدم درمیاد . دخترشون لایو میگرفت . چشمامو ریز میکنم ببینم چند نفر دارن فیلماشو میبینن . دو نفر ! میگم : توروقران باورتون میشه ؟! دو نفر تو لایو اینن . مامانش ازون طرف میگه : یکیش منم . همه منفجر میشن . 

ازین جور جاها که آدم توشون احساس امنیت میکنه و شبیه خانواده ان . اینه که الان دلم لک زده برای همه ی این جزییات . 

نمیدونم چطوری باید به ذوق بچه ها جواب رد داد برای همون هیچی نمیگم و سوال اونم توی هیاهوی حرف و صحبتها گم میشه .