31 آگوست
پاییز شد . همینطوری بی هوا امروز دیدم که برگ‌های درخت تو حیاط زرد شدن و حتی ریختن روی زمین . اینقدر این دو سه روز بارون باریده که تمام حیاط و خیابون ها پر از حلزون شده . همین اطراف تراس ما ده تا حلزون بودن . شمردم که میگم ده تا . دل نکردم برم تو چمنا چون مطمئن بود پر از حلزونه . صندلی چوبی رو آوردم زیر تراس . بس که بارون خورد گفتم همین روزاس که از درون بپوسه ! حالا گربه هرروز میاد میشینه روش .
شبها تا صبح بارون میزنه . عادت کردم با این صدا بخوابم . دیروز لباسهای تابستونی رو جمع کردم . حالا چه تابستونی هم بود ! من که نفهمیدم چی شد اینقد زود تموم شد . اصلا چی شد اینقد زود پاییز اومد . پاییز که میشه یاد خودم میفتم ! یاد تمام پاییزهای زندگیم . دوستش دارم . پاییز و . یک طور عجیبی خاصه یا حداقل برای من اینطوریه . چند سال بود خوشم نمیومد ازش . از پاییز . امسال اما انگار فرق کرده . امسال همه چیز فرق کرده حتی من . دیشب داشتم فکر میکردم با همه ی خبرهای بدی که دارم می شنوم و عین سگ از زنگ خوردن گوشیم و حتی از زنگ نخوردنش ! میترسم اما خدا هم انگار فرق کرده امسال و بیشتر شبیه خدایی شده که باید می بود . چند روز پیش یک گزارشی می دیدم که یکی از مردم می پرسید : راز زندگیتون چیه ؟ و بعد یکی اون وسط گفت : راز من اینه که به معجزه اعتقاد دارم . بعد یه چند لحظه سکوت شد و رفت رو نفر بعدی . من حرفشو خیلی خوب فهمیدم چون مجددا با همه ی خبرهای بدی که دارم میشنوم و این دایره ی از دست دادن آدمها که هرروز داره تنگ تر میشه اما منم اعتقاد دارم بعضی وقتا زندگی معجزه طور میشه که البته هیچ وقت دربارش با هیچ کس حرف نزدم و حتی به کسی نگفتم که به این چیزا اعتقاد دارم .
اما دلم یه سوپرایزی از زندگی می‌خواد . یه طوری که ته قلبم بریزه و باورم نشه . دیدین بعضی وقتا یکی یه خبری به آدم میدن که اصلا انتظارشو نداره . اون ذوق بعدشو میگم . همچین چیزی دلم می‌خواد . اخه تمام چند سال گذشته برای همه ی چیزهای خوب و بدی که پیش اومد دویدم و خودمو به زمین و زمان کوبیدم و اگه نتیجه خوب شده حالی برای خوشحالی بعدش برام نمونده . حالا حقم نیست یه خبر همینطوری و بدون کوبیدن خودم به در و دیوار بشنوم ؟
این عکسا مال دو روز پیشه . با دوربینِ داغونِ گوشیم . وقتی ایفون ۷ خریدم فکر میکردم تا ده سال خدایی میکنم باهاش . حالا میبینم حتی یه عکس خوبم نمیگیره . یک جایی پیدا کردم که فک کنم به عقل هیچ کی نرسیده چون هروقت میرم فقط خودمم و خودم . یه اصطبل بزرگ اسب داره و اگه خوش شانس باشم اسبا رو ول میکنن تو زمینای اطراف . اگه خوش شانس نباشم همشون تو اصطبلن . تو مسیرش یه بوی نوستالژی ای میاد . یک جای دیگه هم یه اصطبل هست ولی این یکی خیلی دور و دنجه . هروقت میرم به ترکیب دور و دنج فکر میکنم . خیلی ترکیب دلچسبیه . من اگه حیوون بودم دلم میخواست اسب باشم . خیلی دوسش دارم . اونوقت هیچ وقت تو زندگیم اسب و پاییز و بارون و یک جا ندیده بودم .این ترکیبم خیلی دلچسبه .
ولی انتظار چیز دلچسب تر و سوپرایزتر و باحالتری از زندگی دارم ! بعله . پررو شدم !
توجه شما رو به خصوص به آسمون در عکس ها جلب میکنم . این آسمون همیشه ابری … .
وای چه عکسهای قشنگی من عاشق اسب و مزرعه هستم.
اروپا یک طراوت دیگه ای داره.سبزیش هم با رنگ ما فرق میکنه.
امیدوارم خبر خوب و غیر منتظره ای رو که دوست داری بشنوی.
مرسی ترانه جان
اینقد بارون میباره اینجا که زمین دلش نخواد هم سبز میشه
مرسی عزیزم امیدوارم این خبرای خوش اتفاقی تو زندگی توام جاری بشن
اتفاقا خیلیم عکسات قشنگه
چه ارامشی توی عکسا موج میزنه
کاش اینجا هم یه جای اروم بود ادم بتونه بره قدم بزنه مه اینکه همه جا پر از جمعیت
مرسی خوشحالم که عکسا حس خوبی بهت داده
اره کاش همه ی چیزای خوبی که اینجا هست اونجا هم بود
جدی من عکسا رو که دیدم فکر کردم چقدر قشنگ گرفته شدن...
ولی اسبا باید سرپا بخوابن‌ها
وای خیلی دارم به دوربین گوشیم ایمان میارم دیگه
حالا از فردا اینجا رو پر از عکس میکنم 
همچین بی جنبه ایم من 
من حاضرم اسب باشم و سرپا بخوابم
الان که این عکس ها رو دیدم مطمئن شدم فقط یه خدا وجود داره. اونم همونیه که امسال داری بارون ها و پاییزش رو تجربه میکنی.
اینی که اینجا هست دیو خشکسالی و قحطی و ایناس فقط.
اتفاقا عکسا خوبن که(ستاد تشویق گری جهت بیشتر عکس گذاشتن شما)
چرا باید اینطوری باشه آخه ؟! این چه خداییه که اون طرف همش بیابون میسازه این طرف همش چمن
نمیدونم خودم از کیفیت عکسام راضی نیستم ولی چون داری خیلی تشویقم میکنی دارم فکر میکنم با دوربین عکس بگیرم اصلا