27 فوریه

وقتی باردار بودم یک روز دختر خواهرم با دو تا عروسک دختر و پسر اومد پیشم و گفت : از تمام اسباب بازی هام فقط این دو تا رو نگه داشتم چون خیلی دوستشون دارم .. حالا هم میخوام بدمشون به بچه ی تو . با احترام به احساسات عمیق خواهرزاده ام و لطف بی کرانش من اصلا از اول ازین دوتا عروسک خوشم نمیومد ولی خب گذاشتمش تو کمد پنگوئن که یادگاری بمونه براش . 

اون سالی که تنها بودیم پنگوئن تازه یاد گرفته بود خودشو با اسباب بازی هاش سرگرم کنه و یکی از اسباب بازی های موردعلاقه اش هم همین عروسکها بود . به خصوص پسره . 

مامانم که تقریبا همیشه پیش من بود همیشه هم نگران یک سری کار بود که توی خونه ی خودش باید انجام میداده ‌و نداده . من گهگاهی اصرار میکردم که بره خونه اش و کاراشو بکنه و نگران من نباشه . تو همه ی عمرم از ایده ی تنها بودن استقبال میکردم . بعد از چند روز که کسی پیشم بود همیشه باید یکی دو روز تنها می بودم که بتونم خودمو رفرش کنم و مثل آدم بشم . خلاصه یک روز اینقد اصرار کردم که سرظهری رفت . منم داشتم از تنهایی ام لذت می بردم . همه ی کارهای معمولی رو با یک شوق باحالی انجام میدادم حتی دوش گرفتن . وقتی تصمیم گرفتیم دوش بگیریم پنگوئن اصرار کرد که این عروسک رو هم با خودمون ببریم . خلاصه عروسک رو لخت کردیم و رفتیم حموم . پنگوئن توی وان داشت با همون عروسک بازی می‌کرد و منم زیر دوش داشتم آواز میخوندم که یهو یک صدای مبهمی شنیدم . اصولا که من از هیچ چیز خاصی نمی ترسم اما اونجا یکم ترسیدم . دوش آب رو بستم و دیدم نه واقعا یک صدایی میاد . مطمین بودم در خونه قفله . پس حدس زدم که صدای همسایه ی کناریمونه. همسایه مون ویول سل میزد و گاهی با خانمش می خوندند . خلاصه با این خیال به ادامه ی دوش گرفتنم پرداختم و بقیه شب رو هم از تنهایی کیفور بودم .

با صدای مبهمی از خواب بیدار شدم و اولین چیزی که دیدم ساعت بود که نشون میداد سه و سی و پنج دقیقه است . محکم پتومو چسبیدم و خودمو کشیدم کنار پنگوئن و سعی کردم بفهمم صدای چیه اما نفهمیدم . یک فاز شجاعتی گرفتم به خودم و رفتم توی پذیرایی و دیدم صدا از توی سبد اسباب بازی های پنگوئن میاد . خیالم راحت شد که صدای اسباب بازی هاشه . رفتم که خاموشش کنم که دیدم صدای همون عروسک مذکوره . برش داشتم که خاموشش کنم اما خیلی ناخودآگاه عروسک رو پرت کردم توی سبد و اومدم عقب تر. اولا اصلا نمی فهمیدم چی میخونه و یک صدای مبهمی میداد که توی اون ساعت شب واقعا ترسناک بود و دوما توی این همه سال که خواهرزاده ی من با این عروسک ها بازی میکرد و حتی همین چند سالی که خونه ی خودمون بود اصلا هیچ وقت صدایی ازش نشنیده بودم . و اصلا حتی نمیدونستم چطوری باید صداشو خاموش کنم . تا به مرحله ای رسیدم که عقلم بر ترسم غلبه کرد دوباره برش داشتم و یک چندتایی زدم بهش و اونم خاموش شد و منم برگشتم که بخوابم . تا رفتم زیر پتو دوباره صداش درومد . همون صدای مبهم . من که هیچ وقت از تنهایی نمی ترسیدم اما اون جا فقط داشتم فکر میکردم یه جوری خودمو برسونم به تلفن و به مامانم زنگ بزنم و بگم غلط کردم که میخواستم تنها باشم . یه جوری بیا اینجا . حتی به این فکر کردم که برم دم در خونه ی همسایه مون و بگم بیاد منو نجات بده . همسایه مون .. که یهو یادم از اون صداهای مبهمی اومد که وقتی حموم بودیم شنیدم . مطمئن شدم این عروسک همون آنابل معروفه و اومده که روح منم تسخیر کنه ! هرچی واستادم دیدم خفه نمیشه برای همین با خودم گفتم برم و از پنجره پرتش کنم بیرون ! تا برسم بهش و این پیشنهاد و عملی کنم پشیمون شدم . نمیدونم چرا . دوباره یک چندتایی بهش زدم و خاموش شد و تصمیم گرفتم بگذارمش توی تراس که اگه دوباره صداش درومد هم نشنوم . تراس خونه که همیشه دوستش داشتم شده بود وحشتناک ترین جای روی کره ی زمین . در تراس رو باز کردم و عروسک رو‌ پرت کردم . تا اومدم درو ببندم دوباره صداش بلند شد . در و بستم و دیدم بازم صداش میاد . خدا میدونه اگه خود جن و روح و این چیزا رو از نزدیک میدیدم اینقد نمی ترسیدم. رفتم از روی تراس آوردمش تو خونه . مغزم واقعا قفل کرده بود و از ترس نمی دونستم چیکارکنم . واقعا و واقعا و واقعا نمیدونم چرا یک تشت آب کردم و لباساشو دراوردم و با سر کردمش توی آب ! بعدم اومدم روی تخت . دیگه صداش درنیومد . به خودم که اومدم گفتم این چه حرکتی بود آخه ؟! و یکی از درونم گفت : خوبه به صورت نمادینی خفه اش کردی ! یکی دیگه هم گفت: الان انجمن عروسک های مرده بخاطر این حرکت فجیعت باهم دست به یکی میکنن و دیگه زندگی برات نمیذارن . من تو همین فکرا بودم که صدای اذان اومد . من همیشه از صدای اذان سر صبح یکم می ترسیدم ! نمیدونم چطوری خوابم برد . 

صبح که بیدار شدم از توی آشپزخونه یک صداهایی میومد . گفتم بیا ! روح های سرگردان کل خونه رو تصرف کردند ! رفتم و دیدم مامانم داره یک کارایی میکنه و وقتی منو دید با اشاره به تشت آب گفت : این چیه ؟! تلفن رو برداشتم و زنگ زدم به خواهرزاده ام و بعد از تعریف کردن ماجرای شب قبل گفتم بیا بردار این آنابل رو ببر ازینجا چون اگه یه بار دیگه صداش دربیاد سکته میکنم . ازونجایی که انتقال اخبار در خانواده ی ما از اسوشیتدپرس هم قوی تره تا بعد از ظهر همه خبردار شده بودند . برادرزاده ام همون یک ساعت بعدش زنگ در رو زد و وقتی در و باز کردم گفت : عمه من موندم شما که از هیچ چی نمیترسم برای چی دیشب از یک فنقل عروسک ترسیدی ! گفتم بچه جان توام اگه جای من بودی سکته میزدی . خلاصه دانشمندان و علما بعد از تحقیقات بسیار حدس زدند که این عروسک زمانی که خواهرزاده ی من بچه بود احتمالا آواز میخونده و یک صداهایی میداده و خواهرزاده ی من همون روزای اول زده خرابش کرده و اینم بعد از بیست و اندی سال به علت رفتن به حموم اتصالی کرده و تصمیم گرفته همون شبی که من تنهام صدا بده . که با همین داستان هم به نظرم باید از خانواده ی آنابل اینا باشه ! 

حالا چند روز پیش توی خیابونی می رفتم که فقط من بودم و من و با این صحنه مواجه شدم ! این عروسک های سرگردان دست از سر من بر نمیدارن که ! با اینکه هیشکی نبود واستادم و با شجاعت ازش یک عکس هم گرفتم . ولی اگه مُردم بدونید که روحم در تسخیر این عروسکهاست :) 

پی نوشت : من باز یک دنیا کار دارم و به جاش دلم می‌خواد تمام کتابهای دنیا ، تمام فیلم ها و سریال ها و تمام کارهای بی ربط دنیا رو بکنم . مثلا بیام اینجا و بشینم خاطره تعریف کنم !