۱۸ اپریل

من که درست و درمون نفهمیدم این اُسترن دقیقا چه روزیه و ربط بازگشت مسیح به تخم مرغ های رنگی و خرگوش چیه ولی دارم از تعطیلاتش استفاده میکنم و به همین خاطر از مسیح بابت رستاخیزش ممنونم . 

هرروز احساس آدمی رو دارم که پای معابد مصر کار میکرده و سنگ ها رو روی کول می برده بالا درحالیکه فقط سرم توی کامپیوتره و به مغزم فشار میارم که صداهای اطراف رو بفهمم و در بیشتر مواقع شکست می خورم و به ندرت می فهمم اطرافیانم که همگی دویچه زاده ! هستند چی میگن . ولی با این احوال دویچه زاده ها از تصورات من و چیزهایی که ازشون شنیده بودم خیلی بهترند . یعنی درواقع اصلا شبیه چیزی که من انتظار داشتم نیستند و گرم و خوش قلب هستند . حتی یک جورایی به نظرم اگزجریت شده هم هستند ! مثلا هروقت یکی میره برای خودش قهوه بخره بدون سوال برای بقیه هم میخره . یا کسایی که من باهاشون کار میکنم دوست دارند همه با هم بریم استراحت یا همه با هم بریم نهار بخوریم . این خلاف اون تک محوریه که انتظارشو داشتم . بعد چند روز پیش که ما تقریبا هیچ کاری برای انجام دادن نداشتیم لوکاس در میان سیگارهایی که میکشید ! سخت هم مشغول کار بود . بهش گفتم تو دقیقا داری چیکار میکنی ؟ گفت فلانی امروز با دوست پسرش قرار داشته من بهش گفتم تو برو به قرارت برس من کاراتو میکنم . من که حقیقتا انتظارشو نداشتم بهش گفتم وای تو چقد باحالی ! اگه یه زمانی توام با کسی قرار داشتی میتونی رو من حساب کنی . بعد یک طوری با تعجب گفت : echt ؟ که من فکر کردم نکنه ملیت هامون با هم عوض شده ! میخواستم بگم بعله اِشت ! تازه در تصورت نمیگنجه که من و هم وطنانم برای دوستامون تا کجا مایه میذاریم ! ولی خب قاعدتا اینا رو نگفتم . 

چند روز پیش هم اومده و میگه من برای نهار امروز یک چیز فوق العاده و فوق خوشمزه دارم ، سالاد ! چون امروز تصمیم گرفتم به بدنم نشون بدم ویتامین هم توی دنیا وجود داره ! منم دیدم خیلی سر شوخی داره گفتم تو اگه سیگار و از زندگیت حذف کنی بدنت خودش متوجه خیلی چیزا میشه . اونم خندید و گفت اره میدونم . ظهر بلند شد و گفت تو سالاد نمیخوای ؟ گفتم نه . بعد دوباره گفت یعنی نمیخوای امتحان کنی ؟ دیگه واقعا داشتم شک میکردم نکنه من اشتباه اومدم و اینجا ایرانه و اینام یک سری از هم وطن های خودمم که دوبار تعارف میکنن ! بعد رفت و سالادهای آماده و خورد شده رو ریخت توی یک بشقاب و گوجه های گیلاسی رو هم ریخت روش و یک سس آماده هم ریخت روش و اومد نشست و کلی راجع به مزایای گیاه خواری و سالاد صحبت کرد. بعد به محض اینکه سالادش تموم شد گفت خب حالا من برم یه سیگار بکشم !!!! 

اما از همه اگزجریت شده لنا مدیر منابع انسانیه . یک طوری اصرار داره همه با هم خوب باشند و به همه ی مشکلات همه رسیدگی کنه که برای من عجیبه . بعد دو هفته پیش توی سیستم داخلی یک پیغام گذاشت که حالا که هوا خوب شده ( و خیلی عجیبه که هوا مدتهاست اینجا خیلی آفتابی و باحاله ) میتونیم قرارهای بعد از کار و شروع کنیم . حالا قرار بعد کار چیه ؟ اینه که برن یک جای شلوغ و پلوغی توی فرانکفورت و ایستاده شراب سیب یا آبجو یا نمیدونم آب خالی ! بخورن و دو ساعت با هم خوش و بش کنن . که اساسا من نمیفهمم این چه فازیه که اینا میرن ایستاده چیزی میخورن ؟! خب قاعدتا من نرفتم نه بخاطر اینکه تنبلم و از ایستاده چیزی خوردن بدم میاد بلکه چون بلد نیستم دو ساعت به زبان آلمانی خوش و بش کنم ! بعد دوباره یک قرار دیگه گذاشته برای ۲۱ ام و بنده رو هم تگ کرده و یک چیزی نوشته که منظورش اینه که بشه که پاشی بیای این دفعه ! ( چون جملات اینا رو وقتی توی گوگل هم میزنی ترجمه ای براش نمیاره و خودت باید سعی کنی بفهمی چی میگن !) . احتمالا این یکی رو برم هرچند نمیدونم چطوری دو ساعت ایستاده باید آلمانی حرف بزنم ؟! 

خلاصه نمیدونم من با سر افتادم توی کاسه ی عسل که تفاوت فرهنگی خاصی احساس نمیکنم و چیزی از حس غربت نمی فهممم چون اینها با ظاهرهای تیپیکال آلمانی رفتارهای واقعا متفاوتی دارند یا چی ولی واقعا خرسندم چون من ازین آدم‌هام که در جایی غیر از این اصلا نمیتونستم کار کنم و یک جور خفه ای آدم کار تیمی ام و تصور بودن کنار آدم های سرد و بی حس و حال رو هم حالم رو بد میکنه .