دیگه بعد از لجبازی با خودم و پایین اومدن از خر شیطون یک آیفون ۱۴ پرو سفارش دادم . با اینکه یکی از رنگ های مورد علاقه ام بنفشه اما این بنفشی که آیفون روی این مدلش زده بود رو دوست نداشتم و ترجیحم یک رنگ آبی ملایم بود ولی یک جورابی از سر مجبوری همون بنفش رو گرفتم ! بعد هم نشستم تا ببینم کی می‌رسد دستم چون موجود نبود . چند روز پیش که رسید عین هو حس خمینی رو داشتم وقتی تو هواپیما بهش گفتن چه حسی داری که میری ایران !! یعنی “هیچ” حسی نداشتم . بازش کردم و دادم همسرم تا درستش کنه و خودم نشستم ماتم گرفتم که حالا باید بنشینم ده هزارتا اپ رو دانلود کنم و پسورد بزنم و ازین کارها . ولی واقعا واحیرتا ازین پیشرفت که من اپل آیدی مو زدم و پسورد ، و این گوشی جدید یک طوری اومد بالا که من فکر کردم هفت مقدس هنوز دستمه ! یعنی لامصب حتی عکس پشت زمینه رو هم عوض نکرد . بعد اینقدر حس گوشی قبلیم بهم دست داد که رفتم عکس پس زمینه رو عوض کردم تا یکم حس ام بیاد که مثلا گوشی نو دارم ! قبلش میخواستم به ایفون مثلا از ده بدم شش ! ولی واقعا بخاطر این امکانش بهش ده از ده میدم ! 

و اتفاقا همون روز رفتیم بیرون . این ذوقی که دوستای ما داشتن برای عکس گرفتن با گوشی من برای من عجیب بود ! اصلا من اینقدر از گوشی برای گرفتن عکس استفاده نکردم که فراموش کردم همچین آپشنی هم هست ! مثلا چند روز پیش همسرم که دم محل کار پیاده ام کرد با اشاره به درخت کناری که یک جور میوه ی نارنجی داشت گفت : این چه درخت قشنگیه .. من تا حالا بهش دقت نکرده بودم .. بعد گفت : نمیخوای یه عکس ازش بگیری ؟ و من تازه فهمیدم یک امکانی توی دنیای کنونی هست که میتونی زیبایی ها رو ثبت کنی ! ولی راستش هنوز درست برام جا نیفتاده ! 

خلاصه اصلا یک حالی ام و دلم پیش همون گوشی قبلیمه و هنوز نتونستم با این ارتباط برقرار کنم ! من از اولم تو همه چی دیلی داشتم !!