چقدر عجیبه که ده روز دیگه عیده و من هیچ حسی ندارم . آخه من ازون دسته آدم هام که ارادت خاصی به عید نوروز دارم و قشنگ بهش معتقدم . شاید چون اینطوری بزرگ شدم که همیشه عید نوروز یک مناسبت خاص بود . همیشه برام لباس نو میخریدن . مامانم برای خودمون و همه ی فامیل سبزه مینداخت ( و میندازه ) ، سبزی پلو با ماهی میخوردیم و خلاصه تمام مناسک رو به جای میاوردیم . منم به همین مناسبت همیشه ذوق داشتم برای سال جدید و اومدن بهار تازه . نمیدونم چرا امسال حس خاصی ندارم . شاید چون هوا شبیه اول بهار نیست . شاید چون اطرافم هیچ حس و حالی از عید نیست . ولی من از سال قبل برای عید مرخصی گرفتم . وقتی به همکارام میگم که ۲۱ مارس سال نوی ماست با تعجب میگن که تا حالا همچین چیزی نشنیدن و من تازه فهمیدم ما چه جمعیت کوچکی در جهان هستیم . خب عرب زبان ها از ما خیلی بیشتر هستن که عید فطر رو جشن میگیرن . حتی سال نوی چینی ها هم نزدیک کریسمسه و اکثر دنیا هم کریسمس رو جشن میگیرن . اینه که تاریخ به این غیر رندی برای جشن گرفتن سال نو برای اینها عجیبه . ازون عجیب تر اینه که ما میخوایم بریم سفر . انگار که تو ایران هستیم و سیزده روز عید رو تعطیلیم و باید که بریم سفر ! چون به هرکی میگم برنامه سفر داریم میگه هنوز که هوا یکم سرده . ولی ما چنان که تو ایران جشن می گرفتیم برنامه ریختیم که بریم مسافرت و تنها چیزی که در حال حاضر حس سال نو رو بهم میده همین سفره . برای پنگوئن توضیح میدم که هفته ی دیگه سال نوی ما ایرانی هاست و براش کلی توضیح میدم که قراره چیکار کنیم و سبزه ای که انداختم رو بهش نشون میدم ولی بعید میدونم که دقیقا بفهمه چی دارم میگم . براش لباس نو می‌خرم و وقتی میگه بده بپوشمش میگم که نه ! این لباس برای سال نوئه ! 

چند روز پیش بیدار شد و گفت : امروز سال نوئه ؟ گفتم نه هفته ی دیگه اس . بعد گفت : ما میریم ایران ؟ گفتم : نه میخوایم بریم ایتالیا ! و خودم فکر کردم که عجب تناقضی ! و چرا همه چیز برای این بچه اینقدر پیچیده است . قراره چیزی رو جشن بگیره که اصلا نمیدونه چیه و هیچ فضایی هم ازش دور و اطرافش نمی بینه و فکر میکنه حالا که مرتبط با ایرانه پس ما میریم ایران و بعد میبینه ما میریم یک جای دیگه و عید ایرانی رو اونجا جشن میگیریم ! 

حالا که فکر میکنم با همه ی سردی هوا و دهن کجی جهان به سال نوی ما ! خوشحالم که داره بهار میاد . خوشحالم که عید میشه . خوشحالم که توی یک لحظه همه کنار هم میشینن و برای هم چیزهای خوب میخوان . خوشحالم که ما داریم میریم سفر و خوشحال عالم میشم اگه آب و هوا هم باهامون همراهی کنه . خوشحال تر میشم اگه تو این سال جدید کمی از تنبلی خودم کم کنم و یکم بیشتر ورزش کنم . نمیدونم این لش کردن جلوی تلویزیون چه لذتی داره که هیچی رو نمیشه جایگزینش کرد و با هیچ انگیزه ای هم نمیشه یک کار مفید دیگه ای کرد ؟! در چشم انداز جدیدم برای سال نو امیدوارم راهی برای تنگ کردن ماتحتم پیدا کنم چون خدا شاهده از اول زندگیم دنبالشم و هنوز راهشو پیدا نکردم ! اگه این مهم تحقق پیدا کنه و یک چند تا مهم دیگه هم به وقوع بپیونده واقعا آدم خوشبختی میشم . ولی چون میدونم هیچ مهمی قرار نیست همینطوری تحقق پیدا کنه همچنان مثل هرسال جون میکَنم و با امیال گشادانه ام می جنگم ! به امید روزی که آدم تنبلی نباشم و صبح ها پنج صبح بیدار شم و همش ورزش کنم و کتاب بخونم و یوگا بکنم و تولد همه یادم بمونه و یادم نره جویای احوال همه باشم و همش سکنات فاطمه زهرایی داشته باشم و یک مامان ایده آل برای پنگوئن باشم و یک همسر ایده آل برای همسرم ! و جلوی تلویزیون هم لش نکنم و شب ها ساعت ده شب بخوابم !