از صبح داره یک ریز بارون میاد و قراره تا پنج عصر هم بیاد . نمی دونم چرا یهو هوس کردم تنها باشم و یک موزیک برای خودم بگذارم یا یک پادکست از کسی که صدای دلنشینی داره گوش بدم و الحمدالله هرکی هم پادکست می سازه صدای دلنشینی داره ! آدم میمونه بین یک عالمه صداهای خوب کدوم رو باید انتخاب کنه ؟! و شبیه وقتی میشه که شازده کوچولو رفت توی اون باغ گل ! چقد حاشیه رفتم ! داشتم می گفتم . خلاصه یک چیزی گوش بدم و چایی بخورم . حالا آخرین بار که چایی خوردم یادم نیست !  اما امروز روز تعطیله و بدتر از اون اینکه عصر مهمون دارم . یکی از دوست های پنگوین با مامانش قراره بیان . حوصله ی این مهمون بازی ها رو که اصلا ندارم ولی خب مهم که من نیستم . مهم پنگوینه که عاشق اینه که دوستاش بیان خونه ی ما یا ما بریم خونه ی اونا . مادر پسرک فیزیوتراپه . چند روزه کمر درد شدیدی دارم . کمر درد ازون چیزهاست که من زیاد تجربه اش نکردم و نمیدونم الان باید چیکار کنم . گردن درد هم دارم . شانه هام هم گاهی درد می کنند . خوبه عجب قراضه ای شدم برای خودم ! فکر میکنم می تونم از مادر پسرک بپرسم که چیکار می تونم بکنم برای این دردها و اینطوری انگیزه پیدا می کنم برای دیدن شون . 

دلم میخواهد بیشتر بنویسم . احساس میکنم اگه ننویسم فراموش میکنم که می تونم اینطوری هم احساس زنده بودن کنم . البته که یک سری چرت و پرت کوتاه و مختصر هرروز برای خودم یادداشت می کنم اما اینطوری با جزییات نه . یعنی دست هام نمی کشن که با خودکار اینطوری با جزییات بنویسن ! چون دست هام درد می گیرن اگه زیادی بهشون فشار بیاد . چون قراضه شدم ! چون تنبل بازی رو به حد اعلا رسوندم . نه ورزش میکنم نه فیلم می بینم نه چیزی می نویسم . تازه بعضی وقت ها حتی زورم می آید حرف بزنم ! چند روز هم هست که شروع کردم به دراز نشست رفتن . علتش هم که دیگه گفتن ندارد ! بعد منی که یک زمانی بکوب چهل پنجاه تا دراز نشست می رفتم حالا به زور ده تا می روم . بعد با کلی آه و اوه ده تا دیگه هم می روم و برای پاداش هم بقیه ی روز را استراحت می کنم ! و بعد اینستاگرام مسخره رو چک میکنم . فکر میکنم وقتشه یک خداحافظی جانانه باهاش بکنم و برگردم به غار تنهایی خودم . همیشه تو این وقت ها این حس بهم دست میده که اگه دی اکتیو کنم از دنیا عقب میفتم . اونوقت نمی فهمم کی عروسی کرده و کی بچه دار شده و کی داره نهار چی میخوره ! و شاید فراموشِ دنیا بشم ! چقدر هم که همه ی عمرم نگران این بودم که مثلا کی احتمال داره فراموشِ کی بشم و یا کی ممکنه کی رو فراموش کنم که اصلا چه سودی داره واقعا ؟! با نصف بیشتر آدم های اینستا سال تا سال ارتباط خاصی نداریم به جز رد و بدل کردن یک سری ایموجی مسخره . اصلا همین امروز پاکش میکنم ! 

 واقعا حوصله ی خودم رو ندارم و دلم میخواد یکی رو پیدا کنم و یک دنیا سرش غر بزنم که چرا نمی تونم تنها باشم و چایی بخورم و موزیک گوش بدم و بارون رو تماشا کنم ؟! اینکه هرروز دارم اینجا می نویسم هم برای این است که به خودم نشان بدهم که زنده ام و هنوز بلدم از جزییات زندگی بنویسم و اصلا هنوز بلدم بنویسم وگرنه که توی این روزهای استرن اینقدر همه جا تعطیل و همه چی بسته و زندگی روی دور کنده که هیچ اتفاق منحصر به فردی هم نمیفته . 

خب غر تعطیلات استرن رو هم زدم ! باید بردارم اسم اینجا رو بذارم غر خونه ! هم اینکه غر زیاد دارم همیشه و هم اینکه قراضه شدم !!